La unua milana popola kanzono alveninta ĝis ni originas de la tempoj de Frederiko la Ruĝbarbulo kaj estis verkita de la Humiligitoj de Brera post la detruo de la urbo far la Imperiestro (1162). La teksto estas en la historia romano Margherita Pusterla (1838) de Cesare Cantù: «Come diruto Mediolano – de Barbarossa com la mano. – Li militi se botano a Maria – ke laudata sia». Dante aludas al la terura detruo de Milano en la Purgatorio kiam, alveninte en la rondon de la [...]
Traduko en tercinoj en la milana dialecto de Ambrogio Maria Antonini (Milano 1901 – 1987), advokato kaj poeto en la milana dialekto. Eldono en tri volumoj publikigita en Milano en 2004. Ilustraĵoj de la pentristo Alberto Schiavi (Milano 1939).
Traduko en sesversaj strofoj de la sola Infero de Francesco Candiani (Milano 1815 – 1860). Eldono publikigita en Milano en 1860.
Traduko en tercinoj de la tuta poemo fare de Giuseppe Monga (mankas informoj pri la tradukinto). Eldono publikigita en Milano (Gastaldi) en 1947. Copertina del volume Frontespizio Incipit dell'Inferno Illustrazione tratta dalla rispampa anastatica pubblicata a Milano (Lampi di stampa) nel 2001.
Carlo Porta (Milano 1775 – tie 1821) estis la plej elstara poeto en la milana dialekto, kaj liaj tradukoj de kelkaj kantoj de la Dia Komedio nepre meritas specialan mencion. Porta tradukis, pli malpli libere, kvin kantojn de la Infero, parte en sesversaj parte en okversaj strofoj, kaj tion faris kun freŝeco kaj originaleco neatingeblaj en la jaroj inter 1803 kaj 1805
